Dec 24, 2009

ആത്മദുഃഖത്തിന്റെ കടലാസുതോണി....

ഒടുവിലീ സന്ധ്യയും യാത്ര പറയും-എന്നില്‍
ഒടുവിലത്തെ കവിതയും പൊലിയും
അന്നാളിലെന്‍ ഹൃദയതീരങ്ങളില്‍ സഖീ
നിന്‍ മന്ദഹാസമാണന്ത്യ സ്വപ്നം
കടവത്തു കളിവഞ്ചിയേറെയുണ്ടാ൦-എങ്കില്‍
അതിലൊന്ന് പോലും നമുക്ക് വേണ്ട
തുഴയാം ഓടുങ്ങാത്തൊരാത്മദുഖത്തിന്റെ
കടലാസുവഞ്ചികള്‍ കണ്ണുനീരാല്‍

ഒരു മാത്ര കൂടിയെന്‍ അരികത്തു നില്‍ക്ക നീ
ഒരു ജന്മമിനിയെനിക്കോര്‍മ്മിക്കുവാന്‍
ഒരു വട്ടമെങ്കിലും നിന്‍ വിരല്‍ത്തുമ്പിനാല്‍
ഒരു വരിയെനിക്കായ് കുറിച്ചുവെയ്ക്കൂ
കനവില്‍ വിളിച്ചെന്റെ കരളില്‍ തറപ്പിച്ച-
തെല്ലാമെനിക്കായ് പകര്‍ന്നു നല്‍ക
ഇനിയോരര്‍ദ്ധക്ഷണം പോലുമാവില്ലെന്റെ
മിഴികള്‍ക്കതിന്‍ നീര് താങ്ങി നിര്‍ത്താന്‍.

ഓര്‍മ്മയില്‍ നിന്നെ വരച്ചിട്ട നാള്‍ മുതല്‍
ആരെന്നുമെന്തെന്നുമോര്‍ത്തില്ല ഞാന്‍
ഇല്ലെനിക്കാഭിജാത്യത്തിന്‍ തലപ്പാവും
പറയാന്‍ പഴയ പ്രതാപങ്ങളും
ഇല്ലിട്ടുമൂടാന്‍ അറകള്‍ നിറയെ- എന്‍
മോഹങ്ങളല്ലാതെ വേറെയൊന്നും
നിന്നോടെനിക്കുള്ള പ്രണയമാനെന്നുമെന്‍
കുലവും മഹിമയും സമ്പാദ്യവും
നീയെന്നിലര്‍പ്പിച്ച വിശ്വാസമാണെന്റെ
സ്വപ്നകൊട്ടാരത്തിന്‍ അടിവേരുകള്‍
ആര് കേള്‍ക്കാന്‍? ഒക്കെ ഭ്രാന്തവിലാപങ്ങള്‍
മാത്രമായ്‌ ചുറ്റും മുഴങ്ങി നില്‍പ്പൂ

എന്തിനടര്‍ത്തിമാറ്റി എന്നെ നിന്നില്‍ നി-
ന്നെന്നെക്കുമായീ കപടലോകം
കള്ളസദാചാര നാട്യങ്ങളല്ലാതെ
എന്തവര്‍ നേടിയെന്‍ ചുടുചോരയാല്‍ ??

ജീവന്റെ ജീവനം നിന്നെയല്ലാതിന്നു
വേറൊന്നുമാഗ്രഹിച്ചിട്ടില്ല ഞാന്‍
പുതിയ രൂപങ്ങളില്‍ നമ്മള്‍ക്കിടയിലായ്
ഉയരുന്ന മതിലുകള്‍ എത്രയെണ്ണം
പ്രണയിച്ചു ചേരാന്‍ കൊതിക്കുന്നവര്‍ക്കായി
പ്രളയങ്ങള്‍ മാത്രമാണെന്നുമെന്നും
എന്റെയാത്മാവിന്റെ നഷ്ടം-അതെന്നേക്കും
എന്റേത് മാത്രമായ്‌ തീര്‍ന്നിടട്ടെ

1 comment:

പ്രവാസം..ഷാജി രഘുവരന്‍ said...

ഒരു മാത്ര കൂടിയെന്‍ അരികത്തു നില്‍ക്ക നീ
ഒരു ജന്മമിനിയെനിക്കോര്‍മ്മിക്കുവാന്‍
ഒരു വട്ടമെങ്കിലും നിന്‍ വിരല്‍ത്തുമ്പിനാല്‍
ഒരു വരിയെനിക്കായ് കുറിച്ചുവെയ്ക്കൂ......
വാവേ ..എന്നും മനസ്സില്‍ നില്‍ക്കുന്ന വരികള്‍
നന്നായിരിക്കുന്നു ...തുടരുക
ആശംസകളോടെ