ഇന്നലകളുടെ
കടലാസുകഷ്ണങ്ങളില്
ഉണങ്ങിപ്പിടിച്ച ചോരക്കറ
വര്ത്തമാനത്തിന്റെ
അഴുക്കുവെള്ളത്തില്
അലിഞ്ഞുചേരവേ
അറുതിയില്ലാത്ത
ജന്മശാപങ്ങളുമായ്
ഉറക്കമൊഴിയുന്നുണ്ടവർ..
ദുരിതച്ചുമടുകളിൽ
ആശുപത്രിവരാന്തകൾ
അലറിവിളിക്കുന്നു.
നനവൂറ്റി വലിച്ചെടുത്ത
തെരുവുകൾ
പ്രളയവേദനയിൽ
ദഹിക്കാനൊരുങ്ങുന്നു,
രൌദ്രതീരങ്ങളിൽ
കണ്ണീരലകൾ ആഞ്ഞടിക്കുന്നു.
പ്രശാന്തസന്ധ്യകൾ
ഓർമകൾക്കക്കരെ
വിലപിക്കുന്നത്
ഇനിയൊരു കടത്തുവഞ്ചി
വിദൂരമായിട്ടോ?
3 comments:
ഓര്മ്മകള് എന്നും ഹൃദയത്തെ കീറിമുറിച്ചു കൊണ്ടിരിക്കും അല്ലെ?
നല്ല കവിത....
manoharam.....
feel conveyed...
Post a Comment