അശാന്തിയുടെ കരിനിഴല്
ഹൃദയത്തില് വീഴവെ
അലറാന് കഴിഞ്ഞിരുന്നെങ്കില്
പൊള്ളിക്കുടുന്ന ആത്മബോധം
സ്വപ്നങ്ങളെ ഭയപ്പെട്ടു
അജ്ഞാതമാണിന്നും
കാലഗതിയില്
തലമുറകള് കോറിയിട്ട
വിടവിന്റെ കാരണം
ആത്മാന്വേഷനത്തിന്റെ
പച്ചത്തുരുത്തുകള്
മരുഭൂമിയായിക്കഴിഞ്ഞു
ജാതിയുടെ നീലക്കൊമ്പില്
പ്രണയികളുടെ ശവങ്ങള്
തൂങ്ങിനില്ക്കുന്നു
നരച്ച കണ്ണുകളില്
മരണത്തിന്റെ ആശ്വാസം
മിന്നിമറയുന്നു
ചവച്ചുതുപ്പിയ ദാമ്പത്യങ്ങള്
ഒറ്റമുറികളില് അഴുകുമ്പോള്
കൂട്ടിയിട്ട വിയര്പ്പുതുണികളില്
വെറുപ്പ് മണക്കുന്നു
എഴുതേണ്ടതെന്തിനി
സംസ്കാരത്തിന്റെ മഹത്ത്വങ്ങളോ
ഗ്രാമങ്ങളുടെ തുടിപ്പുകളോ
പ്രണയത്തിന്റെ പ്രതീക്ഷയോ
അതോ പ്രകൃതിയുടെ സൌന്ദര്യമോ??
ആശയങ്ങള് മരിച്ചിരിക്കുന്നു
വറ്റിവരണ്ട തൂലിക
കുത്തിയൊടിച്ചു
കടലിലെറിയാം
എഴുതിക്കൂട്ടിയതെല്ലാം
പിച്ചിക്കീറി കാറ്റില് പറത്താം
അല്ലെങ്കില്
നഗരമധ്യത്തിലെ
മാലിന്യക്കൂപ്പയില്
നിക്ഷേപിച്ചു മടങ്ങാം..
നഷ്ടങ്ങളുടെ കണക്കുപുസ്തകത്തില്
അവസാനത്തേത്
ആര്ക്കും വേണ്ടാത്ത
അക്ഷരങ്ങളുടെ മരണമാവട്ടെ..
2 comments:
നഷ്ടങ്ങളുടെ കണക്കുപുസ്തകത്തില്
അവസാനത്തേത്
ആര്ക്കും വേണ്ടാത്ത
അക്ഷരങ്ങളുടെ മരണമാവട്ടെ
Post a Comment